Bridges of Struga Award 2016: the movie ;)

Ziehier het filmpje dat er indirect voor zorgde dat ik de Bridges of Struga Award kon winnen. Daar heb je namelijk vertaalde gedichten voor nodig. Goed vertaalde gedichten liefst. Toen Deze zachte witte kamer ging uitkomen wilde ik er graag een videopoem bij. En ik wist ook al wie die moest maken. Marc Neys. (Bekijk zijn werk hier en je weet meteen waarom!) Ik had een reeks gedichten die er (vond ik zelf, en gelukkig Marc ook) geknipt voor was. Het inner sanctum van Deze zachte witte kamer, zeg maar, die licht verwarrend, sorry, ook Deze zachte witte kamer heet. Een cyclus die moeizaam tot stand kwam, vanuit 1 volgepropt gedicht in de vorm van een ei (no kidding) dat uiteindelijk een hele reeks gedichten bleek te bevatten. Het was ook een cyclus die, wat mij betrof, misschien wel gediend was van externe ondersteuning, en tegelijkertijd sterk genoeg was om daar niet ten onder aan te gaan. Dus treinde ik naar Marc, die ja zei, en er samen met Eduardo Yagüe, Gabriella Roy en euh mij, een prachtige film van maakte en toen zei 'Kan je de gedichten niet laten vertalen, dan kan ik de film ook op internationale festivals laten zien?' En ik zei, oh ja, ik ken wel iemand. En Willem Groenewegen wilde mijn gedichten wel vertalen (een intrigerend proces) en mijn uitgever wilde daar wel voor betalen en zo werd mijn fimpje ondertiteld. Toen ik dus in maart mail kreeg van het Poëziecentrum​ of ik niet wat Engelse gedichten had om in te sturen voor een internationale prijs hoefde ik de vertalingen maar uit de wolk te plukken. De uitgever deed die samen met mijn bundel en de administratie op de post en toen vergaten we het hele gedoe want waarom zou ik dat ding in godsnaam winnen? Muha. De wonderen zijn de wereld nog niet uit zou mijn moeder zeggen. En zonder geweldige mensen om je heen kan geen wonder je redden zeg ik. merci lieverds!